داستان کوتاه گل شمعدانی
** داستان کوتاه گل شمعدانی **
************
حتما بخونید مخصوصا آقایون
***
توی مبل فرو رفته بودم و به یکی از مجلات مُدی که زنم همیشه
می خرد نگاه می کردم. چه مانکن هائی، چقدر زیبا، چقدر شکیل و تمنا برانگیز.
زنم داشت به گلدان شمعدانی که همیشه گوشه اتاق است
ور می رفت و شاخه های اضافی را می گرفت و برگ های
خشک شده را جدا می کرد. از دیدن اندام گرد و قلنبه اش لبخندی گوشه لبم پیدا شد ،
از مقایسه او با دخترهای توی مجله خنده ام گرفته بود...
برای خواندن ادامه ی داستان به ادامه ی مطلب مراجعه کنید ******
توی مبل فرو رفته بودم و به یکی از مجلات مُدی که زنم همیشه
می خرد نگاه می کردم. چه مانکن هائی، چقدر زیبا، چقدر شکیل و تمنا برانگیز.
زنم داشت به گلدان شمعدانی که همیشه گوشه اتاق است
ور می رفت و شاخه های اضافی را می گرفت و برگ های
خشک شده را جدا می کرد. از دیدن اندام گرد و قلنبه اش لبخندی گوشه لبم پیدا شد ،
از مقایسه او با دخترهای توی مجله خنده ام گرفته بود...
زنم آنچنان سریع برگشت و نگاهم کرد که فرصت نکردم
لبخندم را جمع و جور کنم. گلدان شمعدانی را برداشت و روبروی من ایستاد و گفت:
نگاه کن! این گل ها هیچ شکل رزهای تازه ای نیستند که دیروز خریده ام.
من عاشق عطر و بوی رز هستم. جوان، نورسته،
خوشبو و با طراوت. گل های شمعدانی هرگز به زیبائی و شادابی آنها نیستند،
اما می دانی تفاوتشان چیست؟ بعد،
بدون این که منتظر پاسخم باشد اشاره ای به خاک گلدان کرد و گفت:
اینجا! تفاوت اینجاست. در ریشه هائی که توی خاک اند.
رزها دو روزی به اتاق صفا می دهند و بعد پژمرده می شوند،
ولی این شمعدانی ها، ریشه در خاک دارند و به این زودی ها از بین نمی روند.
سعی می کنند همیشه صفابخش اتاقمان باشند.
چرخی زد و روی یک صندلی راحتی نشست و کتاب مورد علاقه اش را به دست گرفت.
کنارش رفتم و گونه اش را بوسیدم.
این لذت بخش ترین بوسه ای بود که بر گونه یک گل شمعدانی زدم.
قدر گل شمعدانی
